ruch kołowy

См. также в других словарях:

• ruch kołowy — {{/stl 13}}{{stl 7}} ruch pojazdów, przemieszczanie się pojazdów {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kołowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podobny do koła, o kształcie koła, okrągły : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kołowy przekrój walca. Walec kołowy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kołowy — 1. «mający kształt koła; okrągły» Kołowy przekrój walca. ∆ mat. Stożek kołowy «bryła powstała przez obrót trójkąta prostokątnego dokoła jednej z jego przyprostokątnych» ∆ Walec kołowy «powierzchnia utworzona przez prostą przesuwającą się… …   Słownik języka polskiego

• ruch — m III, D. u; lm M. y 1. «zmiana położenia punktu materialnego (ciała) w stosunku do innych punktów dokonująca się w czasie; posuwanie się, przesuwanie się w pewnym kierunku» Ruch ciał w przestrzeni. Obserwować ruch spadającego przedmiotu. ∆ anat …   Słownik języka polskiego

• trójstrumieniowy — ∆ Ruch trójstrumieniowy «ruch kołowy na jezdni, w którym trzy pojazdy mogą jechać jednocześnie obok siebie w tym samym kierunku» …   Słownik języka polskiego

• cyklotron — m IV, D. u, Ms. cyklotronnie; lm M. y fiz. «cykliczny akcelerator jonów nadający im ruch kołowy za pomocą stałego pola magnetycznego i przyśpieszający je za pomocą pola elektrycznego; urządzenie wykorzystywane do wywoływania reakcji jądrowych i… …   Słownik języka polskiego

• krążyć — ndk VIb, krążyćżę, krążyćżysz, krąż, krążyćył 1. «wykonywać ruch kołowy, zataczać kręgi; kołować, okrążać» Ptaki krążą w powietrzu. Samoloty krążyły nad miastem. Sputnik krążył po orbicie okołoziemskiej. 2. «posuwać się do celu okrężną drogą,… …   Słownik języka polskiego

• wiadukt — m IV, D. u, Ms. wiaduktkcie; lm M. y «rodzaj mostu zbudowanego nad przeszkodą terenową, inną niż woda, np. nad wąwozem, doliną, drogą komunikacyjną» Wiadukt górski. Wiadukt nad ulicą, nad torami kolejowymi. Ruch kołowy na wiadukcie. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• zamknąć — dk Va, zamknąćnę, zamknąćniesz, zamknąćnij, zamknąćnął, zamknąćnęła, zamknąćnęli, zamknąćnięty, zamknąćnąwszy zamykać ndk I, zamknąćam, zamknąćasz, zamknąćają, zamknąćaj, zamknąćał, zamknąćany 1. «zasłonić, zakryć czymś wejście, wlot, otwór do… …   Słownik języka polskiego

• prosty — prości, prostytszy 1. «nie odchylający się w żadną stronę, nie skręcający w bok; równy, nie wykrzywiony, niekręty, nie wygięty, nie zgięty» Proste brwi, włosy. Prosty słup. Prosta spódnica. ∆ anat. Kiszka prosta → odbytnica ∆ mat. Graniastosłup… …   Słownik języka polskiego